تنها تنهای وجود تو و دلتنگ نگاه های مهربانانه ی تو ام...

اگر از تنهایی می نویسم ، اگر از دلتنگی می گویم این بدان معنا نیست که محتاج حضور کسی هستم... .

من محتاج حضور بیشتر کسی هستم که تمام هستی بسته به اوست

اگر از دلتنگی می گویم برای آن است که در انبوه روزمرگی ها دلتنگ خدایی می شوم که هست از همه چیز بیشتر و در لابه لای این همه دل مشغولی کمتر می یابمش

اگر از تنهایی می نویسم برای آن است که او بیشتر مرا دریابد و در خیل گرفتاری های خودساخته رهایم نکند هر چند می دانم که رها نخواهم شد

برایش می نویسم گرچه می دانم از رگ گردن به من نزدیک تر است...

.

.

این روز ها همه کمی تنها تر شده ایم و در میان این تکنولوژی گم شده ایم 

تنهاییمان هزاران علت دارد اما خواهر من ،  برادر من ،تنهاییت را با کسی در پشت این همه دیوار و فاصله قسمت نکن. 

جار بزن تنهاییت را اما با کسی که نمی دانی لیاقتش را دارد یا نه شریک نشو. 

جار بزن و از آن برای خدا بگو خدا خودش آن را به بهترین شکل پرمی کند. 

اصلا به جای تمام لحظه های تنهایی خدا را در پازل هایت قرار بده 

خدا در همه جا و همه زمانی جا می شود و آنقدر تو را زیبا پر می کند از خودش ، که هیچ شریک و راز داری نمی تواند هیچ مونس و غمخواری نمی تواند

خدا تو را به خودش و خودت باز می گرداند.

خدایا دستم را بگیر که تنها تنهای وجود تو و دلتنگ نگاه های مهربانانه ی تو ام

#فاطمه_سلیمی 

#آوا

موسیقی زندگی...

زندگی من هم چون نواختن موسیقی است که هزاران نفر بیننده و شنونده دارد
و انسان ها هر کدام نتی از این موسیقی بلند اند که نواخته می شوند . می آیند و می روند و گاه تا پایان همراه می شوند و می مانند
اما نت هایی هستند سرزده می آیند . زیبایی موسیقی ات را با صدای دلخراش خود می گیرند و ریتم گوش نواز زندگی ات را خراب می کنند
ای میهمان چند روزه ی ناگهانی یا بمان و رنگ نت های زندگی ام را بگیر و یا برو و در امتداد موسیقی ام محو شو
اجازه نمی دهم هر روز نتی موسیقی ام را به هم بزند

با تمام احساس نت ها را در کنار هم می چینم و با سرانگشتان مهر آنها را می نوازم
گاه نبود یکی دل تنگم می کند و گاه لطافت دیگری مرا به شوق می آورد
گاه نتی آنقدر شیرین است که او را درلحظه لحظه ی موسیقی شریک می کنم و گاه یکی آنقدر ناموزون است که باید دور شود

هیچ نتی به خودی خود در موسیقی بی ارزش نیست ولی باید درجای خود باشد آن موقع است که در موسیقی شریک می شود و اثری ماندگار پدید می آورد
 پس ای دوست بیا و نت خراب زندگی ام نباش

 گاه کاش می شد قسمتی از این موسیقی را حذف کنی و یا آنکه دوباره اجرا کنی اما چه کنم که موسیقی زنده اجرا می شود و اشتباهاتش در یاد می ماند و تغییر ناپذیر است
چه کنم که نت هایش همیشگی می شوند

فاطمه سلیمی متخلص به آوا 

ثانیه های خودمانی...

روز ها می گذرد و من در تب و تاب زندگی گم می شوم
می روم تا به آینده ای برسم روشن تر از امروز
تا در آرامشی غوطه ور شوم که رویاهایم را به هم گره می زند
برسختی ها می تازم تا خواسته هایم را با جنسی از تلاش بسازم
اما چه حیف هر روز به امید فردا از دست رفت
کاش می فهمیدم که همین امروز مهم است
همین لحظه و همین ثانیه
از جنگ با سختی ها ، در آغوش کشیدن شادی ها ، لمس کردن محبت ها در همین لحظه باید لذت برد
پس همین لحظه را دریاب .
همین هنگام که در انبوه سوالات روزگار قلم روی کاغذ می رقصد یا چشمانت با چیزی فراتر از آن همگام می شود تا بخوانی و بدانی و احساس کنی.
در همین ثانیه های خودمانی زندگی کن

فاطمه سلیمی متخلص به آوا 

بادکنک حال من...

تو این روزگار حال خوب مثل یک بادکنک است که خودت بادش می کنی و هر چی بزرگ تر و بزرگ تر می شود دشمناش هم بیشتر می شود 

اما این بادکنک یک تفاوت با بادکنک های معمولی دارد و آن این است  که به خودی خود هیچ وقت نمی ترکد

اما همین که بزرگ شد وزش باد روزگار می شود دشمنت که آن را از تو بدزدد

بچه های شرور می شوند دشمنت که با سوزن کینه و شرارت و شیطنت منفجرش کنند

شاخه های درخت و خار ها و تیغ گل ها می شوند دشمنت تا زخمی اش کنند 

دزد های احساس سر گردنه می شوند دشمنت تا حالت را از آن خودشان کنند 

آتش قلب های کینه توز و حسود می شود دشمنت تا بسوزانندش

اما تنها دستان مهربانی که بادکنک تو را حفظ می کنند اول خداست و بعد خانواده

خانواده ای که هر کدام در شرایط مختلف بادکنک احساس و حال خوب خود را رها می کنند تا تو بادکنکت را حفظ کنی و بیشتر و بیشتر بادش کنی تا آسمان را از آن خود کنی

 و خدایی که همیشه هست و بادکنکت را با دست های محبت و کرمش دوباره نو می کند و اجازه ی هیچ آسیبی را نمی دهد 

خدا دوستت دارم

#فاطمه_سلیمی

#آوا

آلاچیق رویا...

امروز از آلاچیق رویا ها در روپوش سفید شروع شد در کنار قلب هایی مهربان
و در نهایت با گرمی دستانی از جنس محبت و دوستی دوباره به خیابان خاطرات رسید
در خیابان خاطراتت خود را به آغوش باد می سپاری و باد صورتت را به دست نوازش بوسه باران می کند
و صدای امواج آب از لابه لای درختان موسیقی عشق می نوازد
قدم هایت زمین را تحسین می کند .
چشم هایت آسمان و درختان سر بر فلک کشیده را می نگرد و گوش هایت زمزمه می کند صدای آواز های آب را در میان درختان تنومند
و سر مست می شوی از این همه شگفتی درختانی که در کنار هم قد کشیده اند و شاخه هایشان را در لا به لای هم مهمان کرده اند تا سایبانی از برگ های طلایی و نارنجی پاییزی باشند

این همه زیبایی و احساس و موسیقی

اما در انتها همه چیز نابود می شود و قدم در قفسی از خودرو و دود و زندگی رباتی می گذاری

ای انسان به چه چیز اینقدر افتخار می کنی و مغرور و سر خوشی ؟
به کدام سازه ات می نازی به کدام تکنولوژی ؟
هر کجا که پا نهادی ویرانه ای برجای گذاشتی ؟
گمان کردی ساختی ولی خودت قضاوت کن .
ساختمان عجیب و نا همگون و مثلا زیبا و اشرافی تو زیبا تر است یا آبشار های طبیعت که خنکای نسیمش روح را زنده می کند ؟
ویلا های دست ساز تو زیبا تر است یا آبی نیلگون خلیج فارس ؟

می بینی هر جا که بشر به خود غره شد و در کار آفرینش دخالت کرد
نابود می کند همه ی زیبایی ها را
هم چون نابودی زاینده رود و دریاچه ی ارومیه و آبشار لردگان و هزاران منظره ی بکر دیگر

پس هر کجا که باشی هنوز حقیری
پس خدا را از یاد مبر
چرا که شیطان به انسان سجده نکرد و رانده شد و تو تمام عمر او را لعنت گفتی اما تو با نفرمانی به خدا سجده نمی کنی و باید تمام زندگی جاودانه ات را به خود لعنت فرستی

فاطمه سلیمی متخلص به آوا 

می دانی اما نمی دانی...🤔

بد ترین موقعیت آنگاه است که چیزی را می خواهی و نمی دانی واقعا می خواهی یا نه
آن لحظه ای که نمی دانی اطرافت چه می گذرد و بد تر از همه حال دلت چگونه است
می دانی همه را اما نمی دانی
تمام ثانیه ها در دوراهی هایت می مانی
می دانی کدام است
کدام مقصد است
تمام تابلو ها به یک سمت است به سمت تو و تویی و خودت
خدا هست اما گوش های تو برای شنیدنش ناشنوا است
او می بیند و تو نمی بینی
به خودش می سپاری اما باز نمی دانی و در بین دانستن و ندانستن گیر می کنی
عقل و دلت تو را سوی هم هل می دهند و نه عقل می فهمد و نه دل می شناسد
دیگر احساساتت را نمی فهمی
حس عجیبی هم نداری چون هیچ حسی را قلبت در آغوش نمی گیرد و نقاشی اش نمی کند
و این می شود که در تنهایی ذهنی ات گم می شوی تا زمانی که نوری نامرئی دلت را روشن کند و دستی نادیدنی دست هایت را بگیرد
و به انتظار آن لحظه است که تصاویر زندگی نقاشی می شود
خدایا می شنوی ، نمی شنوم
می بینی ، نمیبینم
دست گیری می کنی ، نمی فهمم
هستی و حس نمی کنم
همه مشکل از من است
پس خودت را به من بازگردان که تمام این احساسات مبهم با تو تمام می شود
هر چند با تو شروع نشد که اینگونه شد
خودت را به من بازگردان همچون روزی که مادری به من عطا کردی و چشم بر این دنیا گشودم
خودت را به من بازگردان

فاطمه سلیمی متخلص به آوا

اولین روز بارونی‌.‌..😍😍😍

.

چقدر باران پاییز دل انگیز است و چقدر بخشنده است که بر تمام زمین به یک گونه قطره های خود را می پراکند.

مگر آنکه برای آن قسمت مانعی باشد هم چون سایه ای

اما باز تلاش می کند و قطره هایش را به باد می سپارد تا آنجا هم بی نصیب نماند

و چقدر دلنشین است در زیر باران قدم گذاری و نا خودآگاه به خیابان خاطراتت برسی و در کنار جویبار خروشانش قدم زنی و صدای حرکت آب و برخورد قطره ها به چتر موسیقی احساس تو باشد بسیار دلنشین و الهام بخش

می دانم خدای من که باران ،بخشش را از تو آموخته است

پس رحمتت را بر همه ی ما بباران هر چند قلبمان در پس هزاران لایه ی غبار مدفون شده است

#فاطمه_سلیمی 

#آوا 

#اولین_بارون_پاییز

#هوای_دو_نفره_من_به_اضافه_ی_خدا😍

تاریخ نوشتن : پنج شنبه اولین روز بارونی پاییز ⛈🌩🌧

مکان نوشتن: تو راه دانشگاه🎓

زمان انتشار : همین الان یهویی😊

تنهایی و تنهایی...

وقتی تنهایی را تنها تجربه می کنی بسیار دوست داشتنی تر از آن است که در میان هیاهویی تنها باشی. همه باشند اما نباشند

خدا یا شکرت که تو همیشه هستی چه در تنهایی و چه در هیاهوی تنهایی

#فاطمه_سلیمی

#آوا

#ذهن_نوشت

.

.

.

توجه توجه:

این فقط یه ذهن نوشت بود .

هیچ ربطی هم به حس الانم نداشت 

جهت توجه دوستان مهربان خودم گفتم 

حال من بهتر از این نمی شه وقتی دنیایی به این زیبایی دارم و خدایی که بهترین خداست😍

عاشقانه های ماورایی😍😍

عاشقانه های من و خدا
این عاشقانه خیلی فرق دارد
فرق دارد چون او یگانه است و من نیز با تمام بندگانش فرق دارم یعنی همه با هم فرق داریم هیچ کداممان مثل دیگری نیستیم حتی دوقلو ها
این عاشقانه که می نویسم فقط مال من است مال خود خود من . دخترانه و منحصر به فرد
این عاشقانه دیگر عاشقانه نیست دیوانگی است جنون است پس من مجنون عشق خدایی هستم که در تمام وجود من است
عاشقانه یعنی صبح با صدای خودش بیدار شوی با صدای اذان دلت
چشمانت را تا نیمه به زور باز کنی و بعد در هم بفشاری و قد بکشی. لبخند بزنی و صبح بخیر بگویی به آنکه در حال نظاره ی تو است
صبح بخیر خدای خودم . کمی بخند لبخندت را دوست دارم
بعد بیدار شوی از کار های امروزت برایش بگویی . بگویی و بگویی
عاشقانه یعنی وقتی جلوی آینه می ایستی بوسه ایی برای خود بفرستی و بگویی خدایا دوستت دارم
آری من خدا را در خودم می بینم چرا که اوست خالق من به کجا نگاه کنم که او را بهتر از این دریابم
این همه قدرت در قرار دادن سلول به سلول و پدید آمدن شگفتی به نام انسان
در کجا می توانم یابم او را بهتر از خودم
عاشقانه یعنی وقتی موهایت را شانه می زنی با شوق به آنها نگاه کنی با عشق ببافی و به خدا بگویی
من حاضرم بزن بریم
عاشقانه یعنی وقتی لباس پوشیدی تا بروی، سرخی لبانت را پاک کنی و بگویی این برای تو بود نه هرکس دیگر
عاشقانه یعنی وقتی همه را دست در دست هم که می بینی به خودت و خدایت افتخار کنی و از ته جان لبخند بزنی و خودت را در آغوش بگیری و بگویی
خدایا از تو متشکرم که دستم را تنها لایق دستان خودت کردی نه هر کس دیگر
عاشقانه یعنی وقتی چادر می کشی به همه ی انسان ها و قدم می زنی هرچند تو را با تمسخر نگاه کنند بگویی دوستت دارم که لایق هر نگاهی قرارم نداده ای ای محرم ترین محرم ها
عاشقانه یعنی وقتی قلبم به تنگنا می رسد و بغض گلویم را می فشارد و به گوشه ی اتاق تنهایی ام پناه می برم و زانو به بغل می گیرم و هیچ کس فریاد رسم نیست خدا با تمام وجودش در آغوشم می کشد و نوازشم می کند و می شنوم که می گوید من هستم دردانه ی من
یعنی در آن لحظات در پشت حصار اشک ها برای خدا لبخند بزنی و ناز کنی و بگویی
خدای من غیر از تو مگر کسی هست که ناز مرا خریدار باشد و قلب مرا آرامش بخشد . کسی نیست . پس تو درمان گر زخم های قلب پر تلاطم من باش
عاشقانه یعنی وقتی بر سر دوراهی می ایستی از خودش بپرسی و منتظر جواب باشی
آری صدایی نخواهی شنید
خدایا من ناشنوا به سخنان توام اما تو فصیح ترین گویندگانی پس بگو چه کنم
آن زمان است که ندای قلبت می شود صدای خدا و شادی وجودت در برمی گیرد. او هست می داند . می بیند و می شنود و سخن می گوید.خدایا به راستی تویی تنها و بزرگ ترین عشق زندگی من.
عاشقانه یعنی حرف زدن های گاه و بی گاه با او یعنی هست همه جا
عاشقانه یعنی سر سجاده که هستی دلت را روانه ی خانه اش کنی
بگویی خدایا من آمدم مهمان نمی خواهی
عاشقانه یعنی صدای صوت اذان هوش از سرت ببرد و سویش دوان شوی و بگویی دعوتت قبول با دل و جان
عاشقانه یعنی لحظه های دونفره ی من و او که دلم برایش تنگ می شود
یعنی اشک ریزان من که او با دستان مهر قطره های اشک را پاک کند
یعنی فنا شدن من
یعنی که من، من نیستم بلکه اوست در قالب من
یعنی در انوار الهی غرق شدن
عاشقانه یعنی شب هنگام قبل از خواب با او از عشق سرایم.از تمام لحظاتی که گذشت بگویم . بگویم خدایا دوستت دارم شبت به خیر و بوسه ای روانه ی آسمان کنم
عاشقانه یعنی ترانه سرایی ام برای او و فقط او
عاشقانه ی خدا تعاریف زیادی دارد برای هرکس رنگی است
شاید عاشقانه های من در ذهن هیچ کس نگنجد ولی عاشقانه های من و اوست و من غرق در آن ها
خدایا دوستت دارم
خودت را،عاشقانه هایت را و عاشقانه هایمان را حتی اگر همه ی دنیا بگویند که دیوانه ام باز تو را می خوانم پس اجابتم کن

فاطمه سلیمی متخلص به آوا 

رنگ ترکش پر رنگ تر از رنگ آرامش...

این چند روز کمی کم لطفی کردم به آنا که امیرالمومنین بر آن ها سلام فرستاد
آنان که دفاعی عاشورایی و حسینی را به نمایش گذاشتند و بی هیچ چشم داشت و منّتی عباس گونه پای در راه گذاشتند تا به حسین زمان خود برسند
آنان که رفتند و یا ماندند اما با کوله باری از رنج و مشقت
آنان که روزگارشان همین نزدیکی است و بازماندگانشان پا برجا
ولی چه ماندنی
چه اندک کسانی که قدر دانند
ماندند عده ای نفس می کشند اما تا بعدی آن اطرافیان از دلهره جان باخته اند . می بینند اما در واقع نمی بینند . خدای را باچشمان بسته می بینند و دخترک خود را نه
قنوت می گیرند اما با دست های نداشته
راه می روند اما نه چون ما استوار با پای نداشته اما استوار تر از ما به سوی خدا
حرف می زنند اما با دهان بسته با همان اشک گوشه ی چشم که خدارا می خواند

آری ما همیشه به آن ها کم لطفی می کنیم نه تنها به خودشان بلکه به خانواده ی آن ها هم
بیایید اصلا به آنها لطف نکنیم بگذاریم آرامش داشته باشند
جان بر کف برای ما رفتند و ما شده ایم طلبکار آن ها
بیایید اصلا حرفی از آنها به میان نیاوریم چرا که جز کنایه و نیش زبان چیزی هدیه به آن ها نمی کنیم
اگر قدر نمی دانیم مهم نیست حداقل آرامش را خودمان به داشته های نداشته یشان اضافه نکنیم هر چند هنوز رنگ ترکش ها از رنگ ارامش پر رنگ تر است

فاطمه سلیمی متخلص به آوا